Laat
mij geborgen
In
antraciet,
Schuilen
voor morgen
Die
uit ‘n verte vliet;
Onder
de boom waar
Zijn
loof in trossen
Op
mijn haar
Het
goud doet blossen,
Vlei
ik mij teder
Tegen
de jeugdige bast,
Eer
’t schoon me weder
Met
gif verrast.
- Rob Van de Zande