Prijsuitreiking Schilderij van het jaar

Vorige week donderdag (9 januari) mocht ik de prijs voor "schilderij van het jaar" in ontvangst nemen voor mijn werk 'Onnodige Dood'. Organisator Raoul Locht van Ateliermagazine organiseerde de receptie in het Kunstforum Würth in Turnhout, waar de werken van de finalisten nog tot midden april tentoon gesteld worden. 

 

Hier is wat de jury erover te zeggen had:

“Een klassiek religieus thema, ‘de Piëta’, wordt door Wim van Aalst op meesterlijke wijze vertaald naar een dramatische hedendaagse gebeurtenis: de rouwende moeder die haar dode dochter in haar schoot houdt. De eenvoud van de compositie en de tegenstelling in kleur en zwart wit, benadrukken het dramatische gehalte in zijn werk. Tegelijk kun je die afgewogen soberheid interpreteren als een indirecte verwijzing naar het boeddhisme.

De titel van het werk (‘Onnodige dood’) verwijst naar de boeddhistische Falun Gong in China, een vreedzame spirituele groepering die door het regime wordt vervolgd. De aanhangers dragen mededogen en verdraagzaamheid hoog in het vaandel, maar zij worden door de Chinese regering buiten de wet gesteld.

Wim van Aalst slaagt erin om zijn sociaal engagement en zijn voorliefde voor de klassieke schilderkunst tot een prachtig en krachtig geheel samen te laten komen in een aangrijpend mooi en uitgebalanceerd werk waarbij zelfs de barst in de rode muur bol staat van de symboliek.

Een terechte winnaar.”

Raoul Locht, wedstrijdorganisator, en mezelf.

Inleidende speech van dhr. van Etten, CEO van Würth Belux en verantwoordelijke van het Kunstforum. De stichter van Würth heeft een privé-collectie van 16.000 werken die permanent tentoongesteld worden in de verschillende vestigingen van Würth doorheen Europa en de wereld.

De zaal met de finalisten.

Stars of the picture (en auteur): blij dat iedereen nog leeft!

Het was ook heel leuk dat mijn modellen, Pan en Jie, aanwezig konden zijn. Jie, het 'slachtoffer' in mijn schilderij, werkt sinds kort voor NTD Television - een vrij Chinees TV-station (hoofdzetel in NY) dat ongecensureerd nieuws over China brengt. Zij en hun team namen de gelegenheid te baat en maakten er meteen een mooie nieuwsitem van.

Zo'n prijsuitreiking is een beetje hectisch en ik vond het jammer niet met alle finalisten een praatje te hebben kunnen slaan. Maar die kans komt nog wanneer de Nederlandse finalisten erbij worden gehaald (de wedstrijd liep afzonderlijk in België en Nederland) op zaterdag 1 maart. Vanaf 13 uur is er dan een receptie om die te verwelkomen. Een tweede vernissage dus.Wees erbij!

De tentoonstelling loopt nog tot 14 april in het Kunstforum Würth in Turnhout (alle dagen open van 10-17u). 

Schilderij van het jaar

Ik ben blij te mogen melden dat mijn werk "Onnodige Dood" door tot winnaar is gekozen van dewedstrijd "Schilderij van het jaar", en dit met unanieme stem.

"Een moeder houdt het lichaam van haar dochter vast – eens het instrument van haar liefde, nu het instrument van haar lijden. Het is een scène uit het huidige China: het meisje werd gedood door de politiediensten omdat zij Falun Gong beoefent, een Boeddhistische zelfdiscipline die op enkele jaren een aanhang van 100 miljoen beoefenaars vergaarde en verboden werd omdat de Communistische Partij haar ideologische monopolie bedreigd zag. De massale vervolging die toen van start ging, houdt tot op heden aan. In haar hand, houdt het meisje een origami bloemetje met daarop de Chinese karakters voor “waarachtigheid, mededogen, verdraagzaamheid”, de basisprincipes van Falun Gong."

Het schilderij werd voltooid in een recordtijd van 7 dagen voor de tentoonstelling "Passie in Oirschot" in het museum Kruysenhuis in Oirschot, Nederland van 2013. De foto boven is genomen aan het eind van dag 3, met één dag voor de tekening, een tweede dag voor het gezicht van de moeder, een derde voor het gezicht van de dochter en het zetten van een witte fond voor de kledij.
De dagen erna werden de handen, de kledij, het origami-bloemetje, het kussen en de vloer afgewerkt en als laatste, finishing touch, de symbolische barst in de rode muur.

Plein Air in juli

Weide nabij Brakelstraat in Sint Martens Latem

Weide naast kasteel van Ooidonk

Brugje in Muinkpark, Gent

Een Onnodige Dood

145x110 cm.
Olie op Paneel.

Werk gemaakt voor de "Passie in Oirschot" tentoonstelling in Oirschot, Nederland, die het jaarlijkse Stabat Mater concertweekend aldaar begeleidt dat dit jaar aan zijn15e editie toe is. Het Stabat Mater is een gedicht over Maria die als enige achterblijft bij het kruis na de dood van Christus, het thema van de tentoonstelling is dan ook ouder(s) die een kind verliezen.
Als thema koos ik de vervolging van Falun Gong, een Boeddhistische discipline die in de jaren '90 massaal populair werd - populairder werd dan de Communistische Partij - en daarom verboden werd. De vervolgingscampagne die daarop volgde heeft reeds honderdduizenden slachtoffers gemaakt en duurt tot op heden voort. Het is dé hoofdreden waarom de persvrijheid nog steeds volkomen tegengehouden wordt in China.
In deze scene zien we een moeder wier dochter gedood is door de Chinese politiediensten (die vaak quota opgelegd krijgen om Falun Gong beoefenaars te 'transformeren'). In haar hand houdt de jonge vrouw een origami lotusbloemetje daarop de Chinese karakters voor "waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid', de basisprincipes van Falun Gong. Achter haar een barst in de rode muur: het regime heeft met deze genocide haar eigen ondergang geïnitieerd.

De tentoonstelling opent op 17 februari om 15u, en loopt tot 1 april. 
Open iedere zaterdag en zondag van 13 tot 17u.
Locatie: Kruysenhuismuseum, Moriaan 9a (zijstraat markt), Oirschot, NL.

On the opposing demands of observation and art

... the interaction of opposites can be engineered to create something new. The trick, of course, is not to get involved in judgement or compromise, to just let the opposites occur and proceed: they do the work, you just go along for the ride. The opposites need to be harnessed in a way that allows them to interact and create energy, the way opposite polarities of electricity are harnessed to make light by the bulb. So, we need to create a bulb of some kind in terms of our process. I like this approach because it involves a simple set of questions – is it too real? is it too artistic? – and an element of unpredictability, both in the moment and cumulatively, over time. If I follow the map of observation only, or the map of making art only, these both actually lead to pretty predictable places...
When both maps are operative at once, though, the journey that the painting takes is more complex, moving from one map to the other and back, giving the results the potential to be more interesting because they don't come from me, but from what is over the border, beyond the membrane that defines me-ness.
- Tad Spurgon, 13 januari 2013